Είμαι μαμά που δεν αντέχω το κλάμα!

 

Τι μου κάνετε μανούλες?Όσο περνάει ο καιρός απο τότε που έγινα και γω μάνα(κοντεύει χρόνος πλέον) τόσο συνειδητοποιώ οτι είμαι απο εκείνες τις μαμάδες που δεν αντέχω το κλάμα του υιου μου ούτε λεπτό!
Και δεν εννοώ οτι δεν αντέχω να τον ακούσω να κλαίει απο την άποψη της υπομονής,όχι κάθε άλλο,θεωρώ οτι έχω υπομονή αλλά ένα ενδεχόμενο κλάμα του μου προκαλεί μεγάλη δυσφορία και άγχος!τρομερό άγχος!Νομίζω οτι υποφέρει και δεν το αντέχω καθόλου αυτό.
Το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς μου αυτής είναι με το που ακούω τον Κωνσταντίνο να κλαίει να τον παίρνω αμέσως αγκαλιά ή να τον βάζω στο στήθος μου ή να τον παίρνω στο κρεβάτι μας το βράδυ και γενικά να κάνω αυτό που νομίζω οτι θα τον ικανοποιήσει.
Λέτε στο τέλος να κλαίω εγώ?(χα!χα!)Εσείς τι κάνετε με τα μωρά σας?

Με αγάπη Χρυσαυγή